Coraz częstsze narzekania mieszkańców na brak wody i nie zawsze dostępność darmowej wody pitnej w Gassen spowodowało podjęcie decyzji o budowie wodociągów. W mieście istniało zaledwie kilka studni publicznych np. przy pałac czy na terenie cmentarza. Pierwsze odwierty w okolicach Lisiej Góry (Liesegar) nie przyniosły oczekiwanych efektów.

wieża ciśnień, budowaa lata 1928/29W roku 1907 rozpoczęto budowę gazowni w mieście. Rada Miasta uznała to zadanie za pilniejsze przed budową wodociągu. Lata 1921 i 1922 okazały się bardzo suche i pokazały katastroficzny stan braku wody w mieście. Burmistrz Gassen Fryderyk Augspach ponownie podjął temat budowy wodociągów.

Zgodnie z planem w roku 1925 miały rozpocząć się prace przy budowie wodociągu, koszt oszacowano na kwotę 250.000 marek niemieckich.

Przed rozpoczęciem pracy, dla pewności sprawdzenia istnienia pokładów wody zatrudniono Królewskiego różdżkarza z Żar (Sorau). Pierwsze pokłady wody stwierdzono na łąkach za „Domem Strzelca” (Schützenhaus) – dziś wybudowano w tym miejscu szkołę – dawne gimnazjum. Drugie pokłady wody w lesie za gazownią miejską.  Druga lokalizacja okazała się bardziej korzystna na ujęcie wody. Wiercenie rozpoczęto na przełomie kwietnia-maja 1928 przez lokalną firmę, a następnie wiercenia wykonała firma specjalistyczna z Cottbus.

Wykonano dwa odwierty - studnie głębinowe o głębokości około 35 i 42 metrów. Powstałe w ten sposób studnie artezyjskie sięgają do głęboko położonych warstw wodonośnych, w których woda znajduje się pod ciśnieniem hydrostatycznym. Woda z odwiertu wypływa samoczynnie.

Woda przeszła pozytywnie wszystkie badania chemiczne stwierdzające, że nadaje się do spożycia. 

W tym czasie burmistrz Fryderyk Augspach negocjuje z kilkoma firmami budowę sieci wodociągów. Oferty złożyło 5 firm budowlanych.

Koszty inwestycji wzrosły do 350000 marek, i brak funduszy stał się dużym problemem.

Ostatecznie z 5 firm, które złożyły oferty w styczniu 1928 roku, wybrano firmę Franke-Werke z Bremen.

W trakcie realizacji projektu rozważano również połączenie sieci wodociągowej z miastem Sommerfeld (Lubsko). Jednak ilość wody mogłaby nie wystarczyć na zasilanie dwóch miast. Połączenie wodociągów i ich prowadzenie przez tereny bagienne i łąki dodatkowo powiększyła by inwestycję o długość około 6 km. Szczegółowe badanie i ekspertyzy wykazały, że samodzielna inwestycja będzie tańsza dla Gassen.
(Koszt wody w Sommerfeld w tym okresie wynosił 29 fenigów za 1 m³)

Dodatkowo należało by wybudować podłączenie sieci wodnej dla Sommerfeld do wieży wodnej w Gassen jako rezerwuar. Negocjacje pomiędzy miastami zakończyły się w 1928 brakiem porozumienia.

Prowadzone negocjacje z Sommerfeld doprowadziły do przesunięcia terminu rozpoczęcia prac stacji wodnej z kwietnia na sierpień roku 1928. Pierwszy wykop pod wodociąg odbył się 3 sierpnia 1928, a 3 października 1928 rozpoczęto prace przy budowie wieży ciśnień. 28 października 1928 położono uroczyście kamień węgielny, wmurowując tradycyjnie pojemnik z gazetami, monetami i oficjalnym pismem podpisanym przez obecnych przedstawicieli władz. Poświęcenie wieży ciśnień odbyło się 2 lutego 1929.  Wieża miała około 22 metrów wysokości, wybudowana jest z cegły klinkierowej i przetrwała do dnia dzisiejszego. Zlokalizowana jest na szycie tzw. ”górki Flothera”.  Hol wieży był wyłożony płytkami, a budynek posiadał wysokie okna.  Burmistrz zaproponował by w dolnej części wieży i utworzyć muzeum krajoznawcze. Zbiornik na wodę mieścił 100 kubików wody i był podłączony do systemu wodociągów.

Zakładane koszty inwestycji 350000 marek nie zostały przekroczone, a inwestycja wykonana.